Αποφοίτησα από το ΑΕΙ Πειραιά Τεχνολογικού τομέα το 2013 όπως ήταν η επίσημη ονομασία του ιδρύματος τότε. Η διάρκεια σπουδών όταν εισήχθην ήταν 4 έτη και είχαμε περίπου 65 μαθήματα και εργαστήρια. Αντισεισμικές ήταν υποχρεωτικές αλλά ομολογώ ότι σε σχέση με τις γνώσεις επί αντισεισμικών των συναδέλφων πολυτεχνικών σχολών κρίνω ότι είμαστε ανεπαρκείς. Στατικά μια χαρά κάναμε σε κατασκευές από οπλισμένο σκυρόδεμα, προεντεταμένο, σύμμικτες κατασκευές, μεταλλικές κατασκευές και ξύλινες κατασκευές. Επίσης κάναμε ενισχύσεις με χρήση ανθρακοϋφασμάτων και gunite. Κάναμε εργαστηριακούς ελέγχους σε δοκούς από οπλισμένο σκυρόδεμα, από ινοπλισμένο σκυρόδεμα δύο ειδών (ίνες χάλυβα και ίνες προπυλενίου), κάναμε πυρηνοληψία, σπάσαμε δοκίμια κλπ. Νομίζω ότι οι εποχές έχουν αλλάξει. Ο πατέρας μου αποφοίτησε από το ΕΜΠ το 1980 και όταν του έλεγα τι κάνουμε είχε πάθει πλάκα. Και όμως ο πατέρας μου έχει δικαίωμα να υπογράψει ΜΣΕ και μελέτη ενισχύσεων ενώ εγώ έχοντας τις απαραίτητες ακαδημαϊκές γνώσεις δεν έχω.
Τέλος έχω τριβή από την αποφοίτησή μου έως σήμερα με διπλωματούχους και δεν έχω νιώσει ότι έχω ανεπαρκείς γνώσεις πέραν των αντισεισμικών. Αυτά!